Fotoğraf: Yonca Tokbaş
Bundan bir kaç sene önce İznik nerede diye sorsalar haritada yerini bile gösteremezken,
şimdi 42Km dağ maratonunu koşma hayali ile buradayım...
Artık vakit geldi 5 dakika kaldı, son bir gülümseme :)
Fotoğraf: Aykut Üstündağ
Benimle birlikte 80Km ve 130Km koşacak arkadaşlarım ile heyecan içinde start alıyoruz.
Herkesin heyecanı aynı hikayesi farklı
Öncelikli hedefimiz bu zorlu parkuru kazasız ve hasarsız bir şekilde tamamlayabilmek.
Çok geçmeden bir süre birlikte gittiğim Ali Ruhi ile koşmaya devam ediyorum.
Onun da heyecanı ve mutluluğu yüzünden okunuyor, ilk maratonu olması sebebi ile daha dikkatli ve kontrollü gidiyoruz.
Start verildikten yaklaşık 4 km sonra ilk yokuşumuz ile karşılaşıyoruz.
İznik o kadar güzel bir tabiat örtüsüne sahip ki... bazen böyle muhteşem manzaralar eşliğinde koşma imkanı bulabiliyorsunuz...
İlk kontrol noktası olan 13km' ye Ali Ruhi ile başarılı bir şekilde ulaşıyoruz. hızlıca ilk enerji jelimi aldıktan ve yeteri kadar suyumu içtikten sonra koşmaya devam ediyoruz...
13.km'yi geçtikten sonra yol düz ama zemin daha sert olmaya başladı.
Araziyi geçen seneden 60km koştuğum için az çok biliyorum ona göre gücümü idareli kullanmaya çalışıyorum. Buraya birlikte geldiğim Ali Ruhi arkadaşıma başarılar dileyip yavaş yavaş tempo yapmaya başlıyorum...
İlerleyen km'lerde diğer koşan arkadaşlarımın yanlarından geçiyorum.
Selam verip kolay gelsin diyorum, ne de olsa onların yolu uzun. kimi
80km kimisi 130km gidiyor...
bende tempomu oturtmuş, koşmaya devam ediyorum.
ilk defa sırtımdaki çanta beni hiç rahatsız etmedi sanki yokmuş gibi hissettim ve daha keyifle koştum. Zaten yol boyunca arazi sürekli değişiyor tekrar yokuş aşağıya inmeye başlıyorum. bu kadar inip çıkmaktan üst bacak kaslarım hafiften ağrımaya başlamıştı bile. kendimi frenlemek için bayağı çaba gösteriyorum.
Fazla uzun sürmeden yokuşun sonundaki 2.kontrol noktası olan 28.km'ye ulaşıyorum.
2. kontrol noktası 28Km
Kontrol noktasında fazla vakit kaybetmeden tekrar yola çıkıyorum.
Önümde beni dik bir rampanın beklediğini biliyordum benim için koşarak çıkılacak bir yer değildi. O yüzden uzun adımlarla çıkmaya başlıyorum..
Yaklaşık 10 dakika süren yokuş beni epey yavaşlatmış, bozulan moralimden dolayı süreyi tekrar kontrol edip finish zamanımı hesaplamaya başlamıştım...
Artık uzun bir yürüyüşün ardından tekrar koşmaya, Km'ler ayaklarımın altından geçmeye, mesafe azalmaya, moralim yerine gelmeye başlamıştı...
daha hırslı ve istekli gidiyordum ne de olsa düz yolları seviyorum
Sık sık karşılaştığımız köylülerin desteği ile koşuyoruz, o gülen yüzleri bize güç veriyor
32.Km inişi
35.Km inerken...
Fotoğraf: Başak Gürbüz Derman
36.Km inişi
Fotoğraf: Faruk Sakin
32. Km'ye geldim, göl seviyesine kadar yaklaşık 5km'lik zorlu bir iniş vardı. Koşu parkurunda bu tür dik inişlerle de bolca karşılaştık.
Hızımı koruyarak çok dikkat ederek inmeye çalıştım, sona yaklaştıkça bacaklara binen yük artmaya başlamışken düzlüğe ulaştım...
son 5Km kala...
Artık önümde çok az mesafe kalmıştı. 37. Km'de "buraya kadar geldin, bundan sonra pes etmek yok!" gibi sözler söyleyip kendimi motive etmeye çalışıyorum. kolay olmamıştı. Bitiş çizgisine çok yaklaşmış, bizi destekleyen köylülerin, organizasyon yetkililerinin seslerini duymaya başlamıştım Çok mutluydum :)
Fotoğraf: Ayşin Özer Başkır
42Km'yi Bitirmiş olmanın vermiş olduğu mutluluk...
Benim için asfaltta koşulan Berlin maratonun ardından İznik 42 km dağ maratonu hatıralarımın arasında her zaman ayrı bir yeri olacak...
Genelde 5., Yaş kategorisinde 4. oluyorum
Acil yardım battaniyesi
Sargı bandı
Eldiven
Şapka
El Feneri
Yağmurluk
6 saat yetecek yiyecek
3 adet gu gel
2 adet Myo Cramp lactic Acit giderici
İşte ''bu benim dünyam''
,
